كه عين اوست شانى از شئونش بود وصفى و رسمى در كمونش
چون هستى مطلق را قيد و حد نيست و بين او و مظاهر وجوديش بينونت و صفى است نه عزلى ، و تمايز محيطى و محاطى است نه تقابلى ، لذا عين ثابت هر موجودى از آن جمله عين ثابت سالك ، شاءنى از شئون وجود مطلق و مطلق وجود و مجموعه هستى است كه قائم به اوست .
از شئون وجودى حق به مظاهر و آيات و وصف و رسم و علامت او نام مى برند كه : ان فى خلق السموات و الارض و اختلاف الليل و النهار لايات لاولى الالباب (آل عمران /190.)
كلمات وجودى عينى آيات اويند در عين و در متن خارج ، و اعيان ثابته آيات و علامات اويند در علم ، كه همه صور علميه موجودات عينى در صقع ذات ربوبى اند و لذا وصف و رسم در كمون ذات حق اند. فتدبر.
بايد توجه داشت كه تجليات عارف را ديدن ، او را از توحيد صمدى قرآنى هو الاول و الاخر و الظاهر و الباطن باز ندارد كه : من آثر العرفان للعرفان فقد قال بالثانى . در غزل بيدل دانستى كه :
واقف آمد بر وقوف اهل دل در اين مقام آنكه فرق و نفض و ترك و رفض را در كار داشت
پس بايد اى عزيز توجه داشته باشى كه همه مثال اويند كه : ((من رآنى فقد راءى الله .)) پس هر چه از عين ثابتش متجلى است ظهور اوست